…..
Ey burulmuş yüreğim, ayna tutarsın ayna,
Esrarlı kâbuslara, düşler katmış gibiyim…
Yalnızlığım bana der; kendin çal kendin oyna
Esrarlı aynalara, kaşlar çatmış gibiyim…
Bazan yalnızlığıma, burulmuş yüreğime,
İhtimaller yüklerim, kırılmış küreğime…
Mıncıklayıp maziyi, bir anka süreğime,
Esrarlı kafdağı’na demir atmış gibiyim…
…..
Dışımda bir yılgın var, içim silme kırgınlık
Suya düşmüş hayaller, kaybedilmiş saygınlık
Umursamam kimseyi, beden bana dargınlık,
Esrarlı ummanlara, yelken açmış gibiyim…
…..
O kadar çoktu ki kem, kusmak istediklerim
Derunuma gömülü, hiçlik, zerk ettiklerim
Kahrım olmaz Şira’ya sırdır hissettiklerim
Esrarlı gümanlara sehven kaçmış gibiyim…
…..
Yalnızlığa sığınıp, kaçtım içime kaçtım
Kalemlerimi kırıp, sükûna yelken açtım
İlhama zincir vurup, her arzumla savaştım
Esrarlı zamanlara ehven, saçmış gibiyim…
…..
Ayna tutarsın ancak, Yılgın Yağmur sen, sana
Issızlığa fısılda, mağlup oldum ben bana.
Bir tek Tanrı sahiptir, akıp geçen zamana,
Esrarlı dünyalara, kerhen uçmuş gibiyim…
…..
Karakütük-Yorkun Aşiyan, 19.06.24 Y.Y.
Nebi Ünler
Kayıt Tarihi : 20.6.2024 13:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!