Kendimi görmeden dolaşıp durdum
Yaşam boş imiş ayna söyledi
Ben kendimi yaşamaktan çok kovdum
Yaşam boş imiş ayna söyledi
Evdeki duvar beni görmedi
Merdivenler inişimi bilmedi
Tarak saçımı neden taramadı
Perişan olmuşum ayna söyledi
Gider iken yollar yoruldu
Yoksulluk bana çok darıldı
Gölgem bile benden ayrıldı
Yüz yüze gelince ayna söyledi
Karalar beni hep sağım solum
Bir kere eğriye düşerse yolun
Çilelerle dolmuş bu kulun
Kendimi görünce ayna söyledi
Kendinle yaşayan bu ormancı
Hiç küllenmez bendeki sancı
Sever insanları hep insancı
Kendime bakınca ayna söyledi
19.02.2010
Elbistan
Mehmet Ali Cırık
Kayıt Tarihi : 17.5.2010 20:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)