Ayna Nehir Şiiri - Meriç Çenber

Kızıllığın yorgunluğunda güne veda eden güneş
Kendimizden geçerek söylediğimiz şarkılar ve dostlarım
Köpüklü biralaramızın altında toprağa vuran topuklar
Memnuniyet ve tasasızlıkla dans eden ruhumuzun esintisi

Düşlerimin sisi arasından bana sırıtan arzularımın
Nehre düşen bulanık yansıması eşliğinde
Eriyip giderse geçmişin perdesi ve unutursa
Unutursa zamanını insan, çiçeklerin ve ağaçların

Üstüne düşen veda ışığının ifşasında
Kabullenirse insan kendi geçmişinin çürüttüklerini
Özü kirlenmişlerden sakladığını sunar doğa
Dostlarımla birlikte akıntıdaki yansımalara bakarız ve

Biri haykırır şaşkınlıkla, diğeri ağlarken, biri güler
Nehrin akıntısında düşlerimizi görürüz, bize göz kırpan
Yolculuğumuzun rehberleri, bize eşlik ederler
Sesimiz alevlenirken bardakları tekrar doldururuz