Ayna Kuş Yalnızlık Şiiri - Ali Osman Topal

karşımda otobüs
akasında kavak ağaçları
beş on adım odama
otobüsün yanında
tikiz aynası
aynanın üstüne
bir kuş kondu
kuş eşini aynada buldu
havalandı
dokundu
elleriyle aynaya
duruyordu aynada
gelmiyor eş aynada
belli ki girmek gerekiyor aynadan
havalandı
yalnızlığı için
çırptı kanatlarını
girmek için aynadan
ve
her çarpışma aynayla
sevişme aynayla
acı dayanılmaz istek
buluşma aynada saklı
çok duramadı havada
giremedi aynaya
döndüğünde başladığı yere
yalnızdı
deneyecekti bir daha
girecekti aynadan
son kez havalandı
nefes nefese kaldığı yerden
yalnız kalmayacak
girecekti aynadan
kalan son gücüyle
ellerini uzattı
kendi suretinden
şimdi kurtulacaktı
yalnız suretinden
duydum çarpışma sesini
oturduğum yerden
yere düşerken
boşlukta attı tek bir takla
koştum
hiç bitmeyecekti beş on adım
yetişemedim düşmesine
yananına gittim
başında kuşlar uçuşuyordu
onu yalnızlığından alan
şimdi birer yıldız oldular
gökyüzüne uçtular
yalnız kuş kollarımda kalan
bir daha konamayacaktı aynaya
bir yalnızlık daha bitmişti
kaldığımda yalnızlığımla baş başa
değişmedi hiçbir şey burada
aynı otobüs aynı ayna
aynı bana uzaklığı
arkasında kavak ağaçları
hava soğuk mu soğuk
yükseklerde kar
yalnız kuş yoktu burada
giderken bırakmıştı
yalnızlığını bana
beni yalnız başıma