Ayna Kırığı Şiiri - Kazım Beysülen

Seni nasıl sevdiğimi
anlatamam,
Birde nasıl
özlediğimi?
İhtimal
sende özlemişsindir,
Belki de,
bu şiiri okuduğunda
özlediğini anlayacaksın.
Kim bilir,
belki de okurken özleyeceksin.
Mutluluk ve güzellik
kaplayacak içini,
Belirli, belirsiz hafifçe kasılacaksın
aynaya yürürken;
Ayna sana,
sende aynaya
gülümseyeceksin.
Derken,
bir iki tur dönüp kendini
süzeceksin.
Güzelliğin ve beğenilmen
mutlu edecek seni.
Ardından
başlayacak tatlı hayaller!
Düşler aleminde olacaksın...
Pembe dudaklarında
gülümseme
Ve yüreğinde mutluluk...

Ama her şeyin düş olduğunu
çağdaş insanlık canisinin
sana diş bilediğini gördüğünde
anlayacaksın,

Anlayacaksın insan olmanın
zorluğunu!
Parçalanmışlığın,
bölünmüşlüğün
acısını
Ayna kırığı güzelliğinde
göreceksin...
Elbette
biliyorum sevgili
bu şiirim
sen yaşadıkça
yaşayacak

Veeee …..
sana “Ayna kırığı”
güzelliğini hatırlatacak.

Yani sen benim için
hep ayna da kırık bir
görüntü olarak kalacaksın…