Ayna ile Söyleşi Şiiri - Selen Karagöz

Hey, sen aynadaki ne çok benziyorsun bana:
benim gibi konuşuyor, benim gibi gülüyorsun
duruşuna bakılırsa gururlusun
kendini en güçlü sanıyorsun!
Aynaların sırları olurmuş dökelim mi ortaya!
Esasında zavallısın benim gibi!
Ben mi aynalarla konuşan deli!
Gizli hayranlık sendeki, içten içe kıskançlık,
baş edemediğin için senden gerçeğim!
Bunun için üzülme,
ikimiz de bir yansımadan ibaretiz
eşyaların dünyasında!
Diğerlerinin algıladığı şeyleriz.
Kimileri için yok!
Eşya kadar değerimiz!
Ya da vücutların üzerinde gezinen
kafalardan ibaretiz,
duygularımız yok!
Ben yine de bir eşya olabilseydim
sen olmak isterdim:
Bir kraliçenin aynası!
ve not: bunu seni mutlu etmek için söylemiyorum
yansıtmak isterdim sen gibi
ama savaşırdım da..
Peki ya sen gerçek olmak ister miydin?
Sorup sorup duruyorlar sana:
‘En güzel kim bu dünyada?’
Gerçek bir cevap verir miydin?
‘En güzel sizsiniz kraliçem fakat Pamuk Prenses..!’
der ve susmak zorunda kalır mıydın?
Gerçek hayatta kim kime dum duma..
Kırılmaktan korkmuyoruz senin kadar
kırmaktan da!
Yedi yıl uğursuzluk getirirmiş filan..
Ha hah ha ha!
Bir de sana yalan söylemeleri insanların
gözlerinin içine bakarak
inanıyoruz da yalanlarımıza..
Hakikaten tuhaf..!