* Ayna'daki Ben * Şiiri - Namık Salih

Yoksun her zaman var olduğun odamda şimdi
Bir ben varım şu an, tek dostum olan benimle beraber
Önümde duran ayağı kırık bir tuvâl in üzerine
Yalnızlığımın resmini çiziyorum.
Yalnızca benim bakmamdan usanmış aynalara bakarak…

Artık zor gelmiyor bu yanlızlık’lar bana.
Binlerce insanın ortasında sıkış tepiş iken de yapayalnız’dım zaten
Nice insanları sevdim, zararlı zararsız yaratıkları sevdim
Dağları, denizleri, ormanları sevdim… Doğayı sevdim

Senin kadar olmasa da tanrının yarattığı her şeyi sevdim ben.
Ama yinede varlığında yokluğunu yaşatıyorsun bana... (Bir tanem)
Öyle olsun canım, öyle olsun… Sen mutlu ol o da yeter bana.
Alışığım ben aynalarda gördüğüm, benimle birlikte olmaya

Dedim ya aynalar da bıktı benden… Oysa ne yapardım onlar da olmasa…
Ben ve tek dostum, (aynalar da gördüğüm ben) …
İşte bu yüzden çok seviyorum…
Daima doğruyu söyleyen ve hep yanımda olan aynaları çok seviyorum…

Yanımda olsaydın şimdi göz bebeklerinde izlemek isterdim kendimi
O ayağı kırık tuvalin üzerine seni resmetmek isterdim, canımın içi..
Ama yoksun. Ve biliyor musun? Hayallerim bile bıktı hep seni görmek istememden.
Bende bu ses’siz oda’dan bıktım artık…

Peki! Sen nerelerdesin sevdiğim… (hangi yerlerdesin) …
Aklında mıyım bende senin, hiç aklımdan çıkmadığın gibi…
Bak, kalakaldım koskoca sevgi denizinin ortasında…
Rüzgârların oradan oraya savurduğu motoru bozulmuş, küreksiz kalmış,
Çaresizlikten yorgun düşmüş bir sandal gibiyim şimdi…

Kimler duyar ki imdat diye bağırsam, kim ses verir sende yoksan
Şimdi rüzgâr’lar nereye götürürse oraya gidiyorum…
Ama! yitirmiş değilim umutları mı, Varacağım yerde sende olacaksın.
İşte orası seni bana kavuşturan sevgi limanım olacak benim…

Ve o gün yalnız’ca benim bakmamdan sıkılmış aynalara,
Sadece seni görmek istememden bıkmış hayallere
Ve resmini çizmek istediğim tuval’lere ihtiyacım olmayacak.
Kalbimden sonra birde yüreğime kazıyarak resmedeceğim seni.
………….SEVDİĞİM, HİÇ UNUTAMADIĞIM, BİRTANEM…

Yazan : Namık Salih
10 / 05 / 2009 Antalya