Ayna'da Ki Yalan Şiiri - İbrahim İnecik

Halin nedir diye sormuştum vakti zamanında..
'' iç güveysiden aynı hallice '' demişti
- o ne yahu.. Haliç'ten çıkan bir balık türümü dedim..
güldü bana..
Masum du gözleri..
benim de sözlerim..Öyleydi..
Çok çok uzun zaman önceydi.

Aynada bir yalan var...
Her sabah kalkıp benliğimde dolaşan gözlerim.
Kırık aynalardan yansıyan çehrem..
Varlık içinde yoklukluğu görüyorum ben..
Her şey hayal meyal..
Gençliğim..çocukluğum.. bedenim..
Ten solacak bir gün.. hazana tutulmuş yaprak gibi..
soluğum kesilecek..kırılacak ayna..
Düşünce toprağa.. Yok olacak Aynadaki bu yalan da.

Istanbul'a kar yağıyor sevgili...
Düşlerime hüzün..
Bir soğuk esiyor senden geriye..
Birde dökülüyor bulutlardan Mavi'ye yazılan şiirlerim..
Senden önce ve senden sonrayım..
Ölü Kentin Canfeza bakışlı yoksul sokaklarında..
Tenim esmerleşmiş.. yorulmuş Ruh'um..
Sevgili..
Istanbula Kar yağıyor bu sabah.. Görüyormusun..?
Görüyormusun sende…
Istanbula Kar yağıyor bu sabah..

üzme.. artık..
Kandan ve kemikten ve damardan ve bi kalpten ibaret bir Adamım..
Kırma….
Kırma artık gülerken gözlerimi....
Böyle delice özlerken seni..
üzme.. artık..
Istanbula Kar yağıyor bu sabah..
Sende görüyormusun sevgili..