Ayna bile bakmaz yüzüne...

Kimi zaman
mutsuz ve içi boş döndüğün
boş evlerde
kendi yokluğunu bulmak
ne garip

Kapı bir hoş geldin demeyi çok görür
duvarlar suskun
penceler ışıksız
yastığındaki çukur
dünden kalma senden
huzursuz
yatağın davetsiz misafir sayar seni

Ayna bile bakmaz yüzüne

Senin saydığın gibi
yok sayar
boşluğu
mutsuzluğu
göstermez
ne içini ne dışını

Hince bir tebessüm yayılır
dudağının kıyısına
kandırdın sayarsın
kendin gibi

Ayna görür bilir
sen
bilmezsin...

(14 Ağustos 2005)