hayatın doymaz ağzı
eskitiyor aynaları
milyonlarca yıldır obur
insanlığı yutarken
parçalanıp boğazına batıyor sır
farkında değil acıttığının
ve o sırda kaybolanların
çekirdek sıcak ama kirli şimdi
sırlarını kaybetmiş ayna
sırıtıyor durmadan
ah ateşten gözü dönmüş
özü sönmüş, külü ölmüş
içindeki yüz gülünü dökmüş
hâlâ emiyor utanmadan
kavrulan yanlarım
yalnızlığa eskiyor
ararken bir yudum su
yenilerine yanıyorum
ey bilgeliği emen çekirdek
aynayı sırla
külüm hiç ölmemiş gibi
gülüm hiç yanmamış gibi
yüzüm hiç solmamış gibi
o aynada
ayna
ay
...........
Emine Başa
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 12:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!