Ayna Şiiri - Efecan Özkurt

Korkmaz mısın bıçağı boğazına dayadığın şeytanla bir olmaktan?
Cennetin hayalini kurarken, sana dayatılan cehennemde yanmaktan
Perdenin ardından çekiyor görünmez iplerini ilüzyonun has ustası
Savaşmaktan yorulmuş gibisin, söyle aynada gördüğün sen hala sen misin?

Dilim dönmez anlatmaya bu acıyı, kalemim söylemek bilmez ki derdini derdime
Ne zamandır askıda kalmış duygularım, içimde zamanla büyür kahrımın yumrusu
Amansız bir hastalık gibi dört yanıma yayıldı umutsuzluğun çaresiz koyu zehri
Karanlık fırtınaların ortasında, ateşte yürümekten korkmazdım ellerini uzatsan

Sana karşı durmak, kendi ruhumu ateşlerde yakmak gibi
Sana karşı gelmek, kendime yaptığım en büyük ihanet gibi
Bu kutsal ateşi söndürmek, gökyüzüne sırt çevirmek gibi
Vazgeçmek demek, kendi güneşimi karanlığa hapsetmek gibi

Ellerim uzansa da tutamaz seni, benliğin yıldızlar kadar uzakta
Adın peşimden gelen gölge gibi, sürekli yankılanır kulaklarımda