Aynadaki Ben Şiiri - Mehmet Ateş 2

Nereden geldin. Hiç hissetmedim
Oysa kilitlemiştim kapıyı
sarıyor sohbetin
Kafam o kadar mı güzel oldu.
O sustu ben sustum
Öylece sessizliği dinledik.

Olaylara dışarıdan bakınca
Kim olduğumu hatırladım.
Hikaye farklı yöne evrildi,
Neden yalan söylüyorsun diyemedim.
Bakışlarımdan anladı olsa gerek.
O sustu ben sustum
Rakı bize ninni söyledi.

Devam etti
yalan kadar doğru Hikayesine.
Hayallerim hayal olmaktan çıkabilecek mi ?
Neredeyim ben hangi zamanda,
Hangi şehirde.
güzel hikayelere konu olabildim mi ?
Yoksa sadece hüzün mü ?

Yıpranmış Bir geçmiş,
Hiç özlenmeyen anılar
zehirli çevresine bakmiş
Boğuluyorum demiş
O susmuş onlar eğlenmiş
ninni daha da hüzünlü geldi.

Algım körelmeye başladı.
Kimi istiyordum masama
Yoksa babam mı geldi ?
Kimle konuşuyorum ben
Neden sessizlik var etraf da
Nasıl bu kadar çaresiz hissedebilirim.
Niçin yoktu kimse yanımda
Niye derman olamadım çevreme.

Boş duruyor karşımda bana ninni söyleyen
Sağdan sola dağılmış masam
Ondan kalır yanı olmayan kafam.
Boşalsada gözümden bazen,
Hıçkıra hıçkıra
Ağlamak geliyor içimden.
Yıpratma kendini bu kadar
Sarılırsak belki geçer.

Sigara dumanından görülmeyen,
Ben miydim bana bunları anlatan
Buğulu gözleriyle bakan AYNA
Sen miydin bu hikayenin sahibi .

Samimi sarılamamanın tahribi
Ağır.
ninni son buldu.
Kafam güzel
Belki mutlu bir hikayende vardır.
Dinlemek isterim. Dedim ben bana
Sonra o sustu ben sustum
Rakı bitti. Ben bittim.