Ayna Şiiri - Tarık Bilir

Ayna

İçi aynayla kaplı bir kuyuda,
Aynadan oluşan bir insan.
Anladığını sanar ki görüyor.
Gördüğünü sanıyor.
Aşağı sarkan her şeye uzanan,
Zirvesinin yalnız hastası,
Varoluşunun kanlı hatası,
Gözü bir yerde bir tepede,
Bir onu bir bunu tutup bırakıyor.
Koşup durur küçük köşesinde,
Koşuşu ise daire şeklinde,
Aklını hep aklında tutuyor,
Kendisiyle kafayı yerken,
Yardım için uzananı unutuyor.
Varlığı dışında varolan bir şey,
Ona varolmuş değildi.
Yokluğu ile varolabilense,
Onun en sevdiği,
Ona uzaklığıyla yakın olan tek şeydi.

Tarık Bilir