Ayna ve Ben Şiiri - Muzaffer Karabulut

Aynaya baktım,
Kendimi gördüm,
Güldüm.
Ve
Bir anda
Nefesimle buğulandı ayna.
Telâşlandım ,
Ayna:
"Neden telâşlandın"diye sordu;
Kendimi göremiyorum ya ondan dedim.
Ayna:
"Çıkar maskeni görünürsün "dedi.
Bir anda
Buğu kayboldu.
Tekrar göründüm;
Peki ya senin masken nerede dedim.
Ayna:
"O bende saklı"
"O olmasa sen bende görünemezsin"dedi.
Hadi
Maskeleri çıkaralım dedim
Ayna:
"olur" dedi.
Maskelerimizi çıkardık;
Ayna :cam,
Ben: insan oldum.