Ayna. Şiiri - Mehmet Aydemir

AYNA…

Yağmur damlacıkları dokunuyordu hafifçe,
Selamlıyor,
Yetinmiyorlar seyrediyordu kendini…
Seyrederken dağılmak, ne demek bilir misin?
Acı çekmeden öylece,
Bir sonraki damlacıkla bütünleşmek,
Her bir buluşma!
Hızlandırıyordu sonu…
Uzuyordu
Değişim vakti,
Değişmek nedir bilir misin?
Bilinmez bermuda üçgenine kulaç atmak,
Kirini ve yaşanmışlıkları bağrına alarak,
Özümsemek
Bir olmak!
Bütün olmak!
Paylaşmak
Ayna bize, bizi çanak tutuyor,
Koşulsuz şahitlik ediyordu…
Yargı yok!
Hesap ve çıkarda öyle,
An hiçlikten haykırıyordu!
Duygular derinleşiyordu mananın koynunda,
Renklerin tonu değiştikçe, ayna onlara sunuyordu O anı,
Zaman yani AN,
Aslında bir yaşama dair,
Baktığında seni sana verebilecek…!
Yaşanmışlıkların ise tonu…!
Döküler inciler değişim…!
Hisset şimdi avuçlarında…!

Mehmet aydemir 21.10.2020 saat: 12:29 bir yağmurlu günün hesabı ile yüzleşirken…