Sen bana bir bakışını bahşet
Gece ikiz dolunaylar doğursun
Bala dönsün gökyüzü,
Erisin…
Sen bana bak
Yağmurlar kardeşleriyle dökülsün
İçimdeki kış son bulsun
Ruhumun tacı saçlarını süslesin
Delirmiş şairin kalemi,
Senin olsun.
O kalem; efendisinden sonra,
Yalnız sana biat eder.
Gözlerinin değdiği yerler
Diz çöker fark etmezsin.
Güneş kararır,
Bulutlar söner.
Beni gör…
Doğa beşiğini sallamayı unutur.
Fısıltılar diner,
Susar rüzgâr
Dalgaların köpüğü durulur…
Çaldığım bir aynadır gözlerim,
Bakmazsan asla bilemezsin.
Kayıt Tarihi : 23.8.2018 18:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!