Ayna Şiiri - Engin Tunca

Dalmışım,
uzaklarda, yakınlardayım.
Yalanlarda, gerçeklerde.
Bekliyorum,
gelecek O sevgili.
Kim?
Hangisi?
Nerede şimdi?
Ne zaman?
Bilmiyorum.

Çaaaay…
Ver bakalım.
Kaç şekerli?
İki, üç, dört?
Tatlı,
bal gibi.
Tıpkı, O’nun gibi.
O, varmı ki?
Yok mu?
Bilmiyorum.

Boyacıııııııı…
Boyıyalım abi,
ayna gibi olmazsa bedava.
Boya bakalım,
ne göreceğim?
Aynada.
Gerçeği mi, düşü mü?
Yine gözlerime dadanmış
biliyorum,
hüznün resmini mi?
Boya,
o’nu görürüm,
ne çıkarsa bahtıma.
Razıyım,
alıştım sensizliğe.
Kimsizliğe? …
İşte öyle.

Tazeliyim mi beyim?
İstemem,
kandırdın beni acıyla.
Hoş, alışkınım ben acıya
da,
doğruyu söylesen be birader.
Merak etmiştim tatlıyı,
özlemiştim.
Yıktın hayallerimi.
Bak,
harbi ol,
dört şeker at,
öyle ver,
demli çayını…

Pardon;
Sandalyeyi alabilir miyim?
Üzgünüm;
O gelecek.
Kim? …
Mesela yani.
Al babam al,
senin O’n geldi değil mi?
O’n var senin?
İyi iyi,
lafı mı olur?
Sen mutlu ol,
siz mutlu olun,
siz patlatın, kahkahaları,
sizin olsun…

Ben;
Gözlerime dadanmış hüzünle
Dalmışım,
bekliyorum,
Gelecek mi?
Bilmiyorum.
O.

Çaylaaaaaar….
Tatlı mı?
Kaç şekerli?
Kaç para?
Sonu?
Başı?
Yok mu?
Var mı?
Boşver…

Boyacııııı….

07.2000 Kartal