Ayna Şiiri - Hikmet Nazlı

Aynada gördüm kendimi
Utandım.
Dış görünüşümden değil
Benliğimden…
Aşksız, ışıksız gözlerimden
Ve bomboş sözlerimden utandım.
Kaşımın eğikliğinden değil
Başımın eğikliğinden.
Saçımdan değil, içimden
Sararmış tenden değil,
Ben benden utandım…

Hiçbir işe yaramayışımdan,
Umudu aramayışımdan,
Yaşımdan…

Acizliğimi gördüm aynada
Utandım.
Değil yorgunluktan, değil uykusuzluktan
Duygusuzluktan solmuş yüzüm.
Yok olmuş neşe,
Yok olmuş hüzün.
Şeytansı bir canavar peydahlanmış sanki içimde
Ve kemirmiş tüm hislerimi bir biçimde
Çürütmüş, kurutmuş.
Gördüm, aynada posam.
Utanmak,
Şimdi en büyük tasam…

15.05.2008