Ayna Şiiri - Sevgili Özbek

...................Hemşehrim Atilla Biltekin’e

Bu şiiri 2010 yılında yazmış olmam gerekiyordu, ancak şimdi yazabildim.

O sen miydin gündüzleri bahçeleri uzatan
Geceleri mahnı küfelerini yıldızlara ilmikleyen
Kayıp kuşakların güneşini, saklı samimiyetleri
Yorgun sözcükleri, suskun bir kelimenin ucunda
Cümlelerin nakaratından gerçeklere yansıtan ayna

Senin miydi o tek, asil karakter, hiç değişmeyen
Şehrimin nişanesinden, duru suların rengine akan
Aksayan ağır insan ilişkilerini ağrısız çarelendiren
Aydınlığa örtülen pencereden çağrısız bir lûtufla
« Mende Mecnûn’dan güzûn âşıklık istidadı var
Aşık-ı sadık menem Mecnûn’un ancak adı var”
Beyitini okuyan o güzel yüz

Şimdi yüreğinin devletine soruyorum o eski
Kars insanlarını, neredeler uykulu bir zamana mı sızdılar
Yeni mahalleden bir ötekine eski ve güzel köprülerin
Yıldız çitlerinde günübirlik bir ömre rest mi çektiler
« Baxa baxa yollara axtarıram seni men »
Herşey sende saklı, dostluklar yaşansın diye vardır

Hayatın seslerinde bir kili yoğurur insan Atilla
Sıcak bir el gibi alnında gezen o sebepsiz çiçek
Tozlarının rengi gibi, insan toprak ve güldür
Ellerindeki nasırlar ancak böyle dönüşebilir
Kalbindeki o güzelliklerle gülen ayvaya

Söyle şimdi başım neden ağrıyor

Sende ben, ayrılıkların sesine düşen göğü
Sende ben, upuzun bir denizin görünmeyen yüzünü
Sende ben hasretlere gebe uzaklığın közünü
Yanarak yağmayı erteleyen yağışları
Kalbinde beslenen hayatın özünü seviyorum

14/12/2013