Umursamaz tavırlarınla dağladın yine ciğerimin en derin köşelerini..
Sessiz sedasız bakıyorsun yine,
Gümüş camın arkasından..
Ağlarsam ağlıyor, gülersem gülüyorsun.
Cevap vermiyor, benimle aynı cümleleri kuruyorsun.
Elini uzatır gibi yapıp, geri çekiyorsun.
Arada bi gülümser gibi bakıp,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
kutluyorum o güzel yüreği aynalar bizi gösterir aynaya baktığımızda aslında gördüğümüz kendimiz değil yansıttıklarımızdır. ++
sevgili Canan, aynalara baktığımda değil belki ama ne zaman 'ayna' kelimesini okusam hemen dilime 'ayna ayna, söyle bana var mı bu dünya da benden güzeli' düşüyor :)) sanırım aynalara hep yüzeysel bakıyoruz..
ne kadar da benziyoruz aslında karşımızdaki kendimize..
her şeyimize katlanan, bir tek beni anlayan karşımdaki kendime..
iila ki görmek gerekmiyor siluetimizi, deşmek yetiyor görmek için kendimizi..
sevgiler...
Yok oluyorsun...
Güzel bir şiir
kesinlikle öyle, teşekkürler
Herkesin aynası / herkesin aynısı...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta