Umursamaz tavırlarınla dağladın yine ciğerimin en derin köşelerini..
Sessiz sedasız bakıyorsun yine,
Gümüş camın arkasından..
Ağlarsam ağlıyor, gülersem gülüyorsun.
Cevap vermiyor, benimle aynı cümleleri kuruyorsun.
Elini uzatır gibi yapıp, geri çekiyorsun.
Arada bi gülümser gibi bakıp,
Sonra yeniden buğulanıyorsun.
Kafamı çevirdiğim anda kaybolup gidiyorsun.
Umursamıyor, aldırmıyorsun.
Bak yine yüreğimin en derin köşelerini dağlayıp yok oluyorsun.
Yok oluyorsun...
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne kadar da benziyoruz aslında karşımızdaki kendimize..
her şeyimize katlanan, bir tek beni anlayan karşımdaki kendime..
iila ki görmek gerekmiyor siluetimizi, deşmek yetiyor görmek için kendimizi..
sevgiler...
Güzel bir şiir
TÜM YORUMLAR (5)