Ayna Şiiri - Hümeyra Gün

Baktım sırları dökülmüş aynaya.
El yordamıyla taradım saçlarımı.
Döküldü ölü kuşlar,
döküldü eteğime tel, tel.
Resmi geçide durdu
ağlamaklı, sarı benizli kadınlar.
Kucaklarında solmuş çiçekler.
Baktım sırları dökülmüş aynaya;
Karanlıktı.
Yıldızsız bir gece gibi.
Yanı başıma çöktü
boynu bükük çocuklar.
Topladım ölü kuşları birer,birer.
Aynayı sırladım yeniden...
Gün ışığına batırdım fırçamı,
sürdüm sarı benizli kadınlara.
Su verdim solmuş çiçeklere.
Küskün çocuklara
üfledim 'Sur ' gibi
yaşama sevincini...
Kardelenleri koydum kucaklarına.
'cesaret ' diye fısıldadım.
Kağıttan küçük yıldızlar kırptım,
serptim kara geceye...
Baktım sırlı aynaya.
Yeniden taradım saçlarımı.
Her teline umut boncukları taktım.
Döküldü kucağıma,
kanat çırpan kuşlar.
Uçtular birer, birer.
Döndüm kara geceye;
Dedim: gücüm bu kadar,
hepsi, hepsi bir dilek.
Keşke gerçek olsa.
Sen de gayret et,
as gök kubbeye bir dolunay.
Aydınlansın karanlıklar.