“bir bak aynaya da söylen kendi kendine
kendini bulunmaz hint kumaşı sanmışsın
belki üstüne bastın çok üzdün belki de
seni seven birinin ahını almışsın
bitmiş çatlak toprakta uzak düşmüş suya
susuzda yetişmiş böyle kavruk kalmışsın
hiç barışık olmadan yaygın doğrularla
başkaları doğru nedense sen yanlışsın
dönersin dünyanın dönüşünün tersine
iyi düşün belki bunun için yalnızsın
yüzmeyi öğrenmeden inmişsin derine
bir kaşık suda sanki ummana dalmışsın
ne çok aldatıldın ne çok düştün tuzağa
çocuk gibi elma şekerine kanmışsın
yandın ama çare olmadı karanlığa
mum kadar ışık vermeden boşa yanmışsın
çığlıkların hiç ulaşmaz sağır kulağa
hep açılmayacak kapıları çalmışsın
bu benim hayatım deyip kaçtın uzağa
işte böyle bir başına kala kalmışsın…” 16.03.2012
Kayıt Tarihi : 16.3.2012 23:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bayram Eser](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/16/ayna-377.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!