Ayna Şiiri - Kaan Karaduman

Aynada bakıyorum kendime.
Bu çizgiler nereden geldi böyle.
Lanet olsun!
Söylemiştim size beni bu kadar güldürmeyin diye.
Söylemiştim size bu kadar acıtmayın, ağlatmayın diye.
Şimdi kendimden korkuyorum.
Şu halime bak bir ayyaş görse önüme bir bozukluk atar.
Kendime köpek öldüren alayımda kendi ölümümü hızlandırayım diye.
Sızlanarak geçmiyor bu hayat biliyorum.
Bazen çok hızlı gelişiyor bazende çok ağırdan alıyorsun be sevgilim.
Hep böyle anlaşamayacakmıyız biz?
Kırık aynalarda daha iyi seçiyorum kendimi, çünkü beni kötü gösteriyor diye aynalara sövebiliyorum rahatlıkla.

Aynadan dostum olmasını beklemiyorum ya.
Ama dostlarımı özlüyorum.
Onlardan ayrı geçen zamanlarda burukluğumda geçmiyor.
Eski sevgililerimide özlüyorum sanki.
Hepsinin bir özelliğini toplayarak hayalimdeki kişiye ulaşabiliyorum.
Neden bunların hepsi bir kişide yok ki!

Hep eksik kalıyor.
Özlüyorum, özlediklerimi.
Özlüyorum geçmişimi.
Özlüyorum aynaya baktığımdaki eski beni.
Şimdi bakmıyorum, bakamıyorum aynalara.
Kırasım geliyor...

SAYGILARIMLA…
11/02/2012 21:38 (Ayna)