Ayna Şiiri - Zafer Yıldırım

bu sabah ilk defa ürperdim
aynaya baktığımda.
aynadaki ben,
yaşlanıyordum işte...
bana benzeyen kimdi bu?
diye sordum kendime.
pijamalarımın çizgisine benzeyen bu alın kimin?

bakıyordu donuklaşmış gözleriyle
beyazlanmış darmadağın saçlarıyla bana.
gözlerinde örümcek ağları
her bir telinde
yaşamımdan fotoğraflar asılı
renkli yoktu hiçbirisinde
siyah beyaz...

acıdım sonra aynadaki adama
elimi uzatıp toplamak istedim fotoğrafları
su gibi dalgalandı ayna...
dalgalar alıp götürdü beniıssız bir sahile bıraktı
yapayalnızdım artık hayatta
sabahın ilk ışıkları
aynanın karşısında ki ben gibi...