Öylemesine takıldı bakışlarım,
bakakaldım kendime,
saçlarım kırlaşmış,
çizgiler başlamış anlımda,
boyuna uzayan.
Yüzümü tanıyamadım,
sende olan yüreğim kadar...
Küçülmüş sanki göz bebeklerim,
kahverengisi solmuş.
Geldiğim yollara baktım,
düzü yok kadar az, engebeli hepsi.
Kırıntılar kalmış geçmişten
tabağın kenarında.
Hafif kambur bir beden,
sürüklenen ayaklar kalmış geçmişten.
Sadece içimde bir sevgi,
bencilce harcayamadığım
bir tutkum kalmış.
ART 25.01..2010
Ali Rauf TankalKayıt Tarihi : 25.1.2010 13:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Rauf Tankal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/25/ayna-304.jpg)
bencilce harcayamadığım
bir tutkum kalmış. **********Ruh yaşlanmıyor çünkü, inadına sevmeye devam ediyor sevilmeye değer her şeyi.... Yorulan,bıkan bedene inat...Çok güzeldi satırlar...Yüreğiniz daim olsun...
namık cem
TÜM YORUMLAR (6)