Ayna Şiiri - Mahmut Kumru

Bildiğim ne varsa geçmişten bu güne, arsız çıktı bildiklerim
Bitirdiğin o söz neydi öyle, kocaman
Esrikliğim yüzüme bakıp güldü, dedi nesin
Yalayıp yuttum sustum, susmasam geberecektim
Yaralıyım idare eder vaziyette
Ayaklarım taşıyor hala gereksiz bedenimi
Kafamda duruyor yerinde şükür, olsa da beyinsiz
Ne gereksizmiş ya rab insana kendisi
Başkası koyarken bir yerlere seni
Unuttum, ne kadar istemesem de geçmişin gereğini
Unutmak mesele değil, mesele ölçüsüzlük
Nereden başlayıp nereye kadar gelip, gitmeli
Nerede durduğun önemli değil öğreniyorsun yerini
Orası, kimin seni nereye koyduğuyla ilgili
Korku fayda etmiyor korktuğun korku olunca
Elin kolun tutuluyor nereye koyacağını bulamayınca
Titriyor bedeninde her yer, sen ister sinir de ister başka bir şey
Olanla olmayan bir araya geliveriyor ucunu tutamayınca
Sonra şaşkın, sonra perişan, salya sümük bakıyorsun kendine
Gördüğün sen değilsin, bakan da aslında başkası
Arsız şakalar yapıyor insana aynasının arkası

18.11.2009