Ayna Şiiri - Ömer Turhan

Bir ayna var, bir de ben;

Bak aynaya, bir beden:

‘Hakikat var!’ İnlerken,

Hakikat mi, sahiden;

Sırlı camdan süzülen,

İdrakime çizilen?

Ve düğümü çözerken,

Hakikati dilerken,

Ne gerekli, evvelden?

Der ki gönül: Dem bu dem,

Himmet gerek Erenden!

Sahte ahlak, kürsüden,

Kaya gibi düşerken…

Cümle gönül, halinden,

Bihaber ki, derinden…

Dünya kalbe sinerken,

Sır bekleme kalbinden?

Eren der ki: Geç senden,

‘Yok’a karış, her şeyden…

Alev kapta eriten,

Mutlak ‘Var’da çivilen!

Bir ayna var, bir de ben;

Bak aynaya, bir beden:

‘Hakikat var!’ İnlerken,

Hakikat mi, sahiden;

Sırlı camdan süzülen,

İdrakime çizilen?