Ayna Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bir yanım,
Güneş görür,
Ondandır parlaklığım.
Bir yanımda acılar yosun tutmuş,
Ondandır korkaklığım…

Ben aşk çiçeğiyim,
Gündüz olur açarım aşkına…

Gece olur kapanırım,
Sensizlikte karanlıkta kalırım,
Korkularımla tek başıma…

Sol yanım seni ister,
Sen gelmezsin,
Ondandır mutsuzluğum…

Gözlerimi hasretinden,
Kan çanağı besler,
Ondandır tutukluğum…
Ellerim ellerini ister,
Ondandır burukluğum…

Bir yanım aynadır,
Kendimi görürüm içinde,
Diğer yanım karanlık,
Korkularım var düşümde…

Gölgelerimden bile korkar oldum,
Tüllerle kaplı çeperin,
Ay ışığı peşimde…

Karanlık dipsiz kuyularda olur,
Ruhuna bakan pencerem…

Hayalimdeki aydınlığınsa,
Bir mum alevi kadar kalır
Beynimin derin dehlizlerinde…
Rüzgarın dolanır durur,
Uzak iklimlerden sesin gelir bana.
İçimde hissederim meltemini,
Poyrazın yakar kavurur benliğimi,
İsyan eder korkularım sensizliğe…

Ne kötü sensiz geçen geceler,
İçimde acılar kol kola,
Halay çeker yokluğunda…
Daha bir canım yanar,
Daha bir içim kanar,
Sensizliği dinlerken gecenin sessizliğinde…

Düşlerin aralar,
Yaşlı gözlerimi.
Gözyaşlarımı sakladığım bulutlar,
Ağlamaklı olur,
Titrer dudaklarım…

Nasılda özlerim bir bilsen,
Özlemine sığındığım,
Umuduna sarıldığım,
Senin huzur dolu limanını…

Loş bir gölgeyken karanlığın,
Tek başıma kaldığımda aynalarla dolu odamda,
Yüreğimde dolaşır,
Zihnimi kemiren özlemin…

Ben;
İsyan ederken sensizliğe,
Yüreğimi yakan sızısıyla birlikte,
Hayalin bile uğramaz olur odama…

Karanlıktan bile sakınırken seni,
Aydınlığım gecelere kucak açar…

İşte o zaman,
Yıldızlar kayar dileğime,
Yakamozlar vurur karanlığa,
Adaklar adarım gelişine,
Beklerim gelmezsin sevdam…
Karanlıkta kalırım sensizliğinle,
Sessizce acılarımla yaşarım,
Tek başıma…

İşte bu benim yanım,
Şimdi sen iyice oku sevgili,
İyice oku,
Buda senin yanın…

Kim bilir!
Belki de gün gelir,
İsmim düşer dudaklarına…

Ağlayarak anarsın beni,
Zaman çabuk geçmez yokluğumda…
Sızım sızım sızlar için,
Yüreğin acır seninde…

Bir an sende aynaya bakarsın,
Aklına gelirim birden,
Nedensiz, sebepsiz
Bensizlik çalar kapını…

Keşke dersin keşke,
İç çekersin ah ah,
Yanında olmadığıma…

Ben ne yaptım,
Ne hatalar yaptım diyerek,
Elin telefona uzanır,
Yazmak istersin yazamazsın,
Aramak istersin,
Aramaya bile korkarsın yalnızlığından…

Vazgeçsen de yazmaktan,
Korksan da sesimi duymaktan,
Sussa da adımı anan dudakların!
Kalp atışların hızlanacak,
Nabzın beynini zorlayacak,
Gözlerin dolu dolu olacak…

İşte o zaman;
Acı içinde sancıyken,
Dört duvar arasında değil,
Altı duvar arasında,
Sende yalnız kalacaksın…

Sende yaşayacaksın,
Yalnızlığın soğuk ve derin sessizliğini…
İçinde yangınlar başlayacak,
Cayır cayır yanacak gözlerin…

Damla damla akarken,
Kanlı gözyaşların,
Bir damlası bile düşmeden yere,
Asılı kalacak yalnızlığın,
Karanlık avuçlarında…

Sabahlara kadar nefessiz kalacaksın,
Gözyaşların düğümlenecek,
Boğazına yumruklar saplanacak,
Sabahlar olmayacak gecende…

Ne aşkın bitecek bana,
Nede aşkın içindeki sancın…

Sende benim gibi,
Korkularınla kalacaksın,
Kendi dünyanda,
Yalnız başına…

Ya da kadınım olacaksın,
Düş bahçelerinin cennet çiçekleriyle bezenmiş,
Umut dolu aydınlık yarınlarımızda…