Ayna Şiiri - Mehmet Tekmen

Aynaya baktım bugün,solgun yaşlı bir çehre.
Geride harap olmuş,yıkık virane çevre.
Ne arar bilmem gönül,ne umar bu zamandan.
Çok olmuş ayrılalı,sadık dostlar limandan.

Dönüp gitmek zor şimdi,dayanmaz kalbim aslâ.
Bin yıla bedel bilin,geçen her bir gün yasla.
Ebedi beklemenin,hazzını duyuyorum.
Birlikte yaşanılan,havayı soluyorum.

Uçsun göklere doğru,ruhum çıkıp apansız.
Ne düşünür ağlarım,kalınca yapayalnız.
Bilmece gibi hayat,ebedî sürüp gitse.
Açıp solmayan çiçek,o diyarda da bitse.

Göz yaşı damla damla,tomurcuklanıp açsa.
Her çiçek ayrı ayrı,kokularını saçsa.
Başka bir âlem olur,renk renk parlak ışıklı.
Yudumlasak şerbeti,oturup karşılıklı.

Faraza bu düşünce,dalga dalga yayılsa.
Açılan her bir çember,başka âlem sayılsa.
Sonsuza dek uzanır,binlerce geniş alan.
Anlamaz bir çok kimse,kendince der hep yalan.

Işıksız göz ne görür,sonsuz uzar karanlık.
Düşünce rüya gibi,gelip geçer bir anlık.
Akıp gitme göz yaşım,kazanda sende kayna.
Gerçekleri yansıtır,karşımda duran ayna.