Ayna Şiiri - Fahrettin Özdemir

Yolda bir adam gördüm bugün
Akşam vakitleriydi
Saçı sakalı birbirine karışmış
Elbiseleri yırtık
Bir kaç yerinden yamalı
Yürüdü yolun sonundaki banka oturdu
Elleri ceplerinde bakışları yerde
Güvercinleri seyretti bir ara
Gülümsedi yorgun gözleri
Sonra başını kaldırıp
Yolun başına baktı bakakaldı
Donuklaştı birden
Bir iki damla yaş süzüldü gözlerinden
Birisini bekliyordu belki
Gelmeyeceğini bilerekten
Rengi griye dönmüş
Beyaz ceketine sildi gözlerini
Başını çevirip bana baktı aniden
Kilitlendi bakışlarımız
Yorgun bir gülümseme belirdi
Çizgi çizgi yüzünde yeniden
O da anlamıştı
Tıpkı benim gibi
O adam bendim
Belki de ben oydum
Kim bilir
Hayatın çatlak aynasından
Birbirimizi süzdük o akşam