Ayna Şiiri - Mustafa Suat Geleri

Ayna vardı;
Seni,beni,bizi gösteren…
Tutamadın aynayı, düştü
Sen odada
Ben sokakta
Biz bahçedeyiz

Bir yaşlı amca vardı
Bahçede
Çimleri biçiyordu
Ve bir ara gözü bize gitti
Aldı bahçeden
Fılsıldadı ve kendine
Ne güzeldi senin yerin
Ve koydu cebine
Derken usulca gördü beni sokakta
Beni de bizin yanına aldı
Yılların tecrübesi
Yılların anlamı üstünde
Biz ne bensiz ne de sensiz olurdu
Odaya koştu
Kalbindeki binbir çarpıntıyla
Neyse düşüncesi
Kendinden kaçırdığı neydi
Neydi seni ararken boncuk terleri
Seni aldı yerden
Seni,beni,bizi oluşturdu
Ama izliydi ayna
Ne duvarda dururdu artık
Ne de gönüllerde