* AyNa * Şiiri - Funda Gülseven

Özledim...
Yazmayı mı seni mi?
Sanırım sana yazmayı
Yazdıkça çoğalıyorum
Yazdıkça azalıyorum
Sana yaklaşıp
Senden uzaklaşıyorum
Kendimi sana yansıtıp
Sende beni görüyorum
Gördükçe kendimden korkuyorum
Kendimle yüzleşiyorum
Seninle kendimi sevip
Sonra kendimle dalaşıyorum
Bu nasıl bir döngü?

Evet doğru...
Seni kendime ayna yaptım
Tüm ruh çıplaklığım,
Deforme duygularım,
Pörsümüş düşüncelerim,
Ve kırışmış hayallerimle
Karşındayım...
Ya kendime rağmen
Kendimi seveceğim
Ya da boş kalacak ayna
Korkup kaçacağım kendimden
Kaçarken de aynayı
Bensiz bırakacağım...

Giderken...
Yüzümü alacağım senden.
Hani hiç görmediğim
Yüzüne dokunacağım
Cam sırlarını aşıp
Parmak uçlarımla
Yüz kıvrımlarında gezineceğim
İfadelerini, mimiklerini,
Seni hissedeceğim
Körler gibi...
Güvenli huzuruna dalacağım.
Senden çıkıp bana gelen
Sevgini alıp gideceğim...
Aynadan geriye kalan,
Yansıyan bir tek
Sonsuz, silinmeyen
Bende saklı
Bir sevgi olacak...