Ayna Şiiri - Eyüp Dalkılıç

Karanlık

Sokaklardan kaçıyorum

Sabahın

Aydınlıklarını arıyorum

Pusuya yatmış

Tüm düşmanlarım

Onlara da

Dost elini uzatıyorum

Yine karanlıklarda

Düşünüyorum

Bocalıyorum

Ağlıyorum

Hep ağlıyorum

Birden

Düşüncelerden sıyrılıyorum

Karşımda bir yüzsüz

Göz görüyorum

Tanımaya çalışıyor

Korkuyorum

Cesaretimi toplayıp

Ona kimsin?

Diyorum

Ellerimi ona

Uzatıyorum

O sessiz

Oda ellerini

Uzatıyor bana

Ellerimiz

Birbirine kavuşuyor ama

Düz ve kaygan

Anlıyorum

Sonra

Karşımdakinin

Ayna olduğunu

Ve kalıyorum

Orada.....

1984