Ayna… Şiiri - Ahmet Toper

Dört duvardan ibaret hayatım,
Loş ışıkla aydınlanan karanlık odamda.
Gölgelerle boğuşuyorum her an,
Sıkıldığım, bunaldığım anlarımda.

Gidişinle gelen hırçınlığımın dağıttığı eşyalarım,
Dolduruyor boşlukları,
Ne kadar dolduracaklarsa...

Sensizliğe akan nehirlerimde,
Kağıttan gemilerini yüzdürüyorum her gece…
Yavaş yavaş ıslanıp batıyorlar seninle birlikte öylece…

Aynanın kırılan parçaları yere saçılmış
Keskin…
Kesici…ve…
Çaresizliğimin getirdiği başkaldırıyla…

Her bir parçada kendimi görüyorum…
Her bir parçada kendimi buluyorum…
Ve her bir parçada kendim oluyorum…

Sana soruyorum…dostum…
Sır saklamayı bilir misin?
Bunu artık korkmadan söyleyebiliyorum…
Yalnızım…ve…
Ağır ağır dağılıyorum
Bir daha kavuşmamak üzere…