...Ayna... Şiiri - Aslı Demirel

bir gülümseseydi dudağım
bakışlarım binlerce gülüş s/açardı
yüreğimin kurduğu köprüyü
yıkmaya ellerim yetersiz kaldı

gül yüze hasret oluşların acısı
aynadan el sallarken kaçtım sineme
büyük geldi bedenim küçülen yüreğime
sen de mi be aksim sen de mi
yüz çevirdin benden
bak gidiyorum ama
gelmem bir daha karşına

hadi bir gül
yansısın gözlerime ışığım
sen böyle hüzün saçarken
sırça köşkünden
aynalar olur mu hiç arkadaşım

ne günler geçirdik seninle
hep güzelliklerle karşılandım
yansıttığına şöyle bir bakıp
güzelliğime şaşardım

bu sefer vazgeçsen görevinden
kandırsan beni
hani diyorum eskilerden
anılardan bir ben seçsen
şöyle şen şakrak
hayatla barışık
hatırlatmak zor mu be ayna
yok olmuş gülümseyen
beni bana

mutluluğu yakalayışım
pembe bulutlarım
gökkuşağını taç yapışım
kendime güven şimdi nerde

düşün taşın
tekrar geldiğimde
barış artık benimle...

(28 12 2006)