Ayna 1 Şiiri - Selahattin Ölmez

Geçtim karşısına, baktım kendi kendime
Söyleşmek istedim bilmem ki niye.
Yıllar geçmiş, karlar yağmış saçım üstüne
Sanki haksızlık etmişim kendime, kazanım diye.

Niçin aynı dengen kalmadı, kalbim atışta
Dermanın kesiliyor dizim, üç metrelik yokuşta
Tanımaz oldu gözler, bir kerecik bakışta
Yormuşum kendimi mal mülk, kazanım diye.

Kırışmış alnımdan, akmıyor terim
Ayağa kalkarken destekler, istiyor belim
Sarkmaya başlamış kolda göbekte derim
Eskitmişim kendimi dünyalık, kazanım için.

Taşı bile öğütürdü, yıllar önce dişlerim
Yaşam dolu idi, gece bile düşlerim
Solmuyordu yürekte, sevgi dolu hislerim
Zamanı hor kullanmışım, kazanım diye.

Birken iki oldum, yuva kurunca
Çok mutlu olmuştum yıllar boyunca
Hanede üç tanede, çocuk olunca
Geçim derdi yormuş beni, kazanım diye.

Az dinlenmiş çok çalışmış yorulmamışım
İşten artmaz dişten artarı, ekonomi sanmışım
Dünya malı, çoluk çocuk, serüvene kanmışım
Hoş yaşamı unutmuşum, kazanım diye.

Boş koymamış yaşam, yürekteki sevgiyi
Beden dimdik durur, korur sandım dengeyi
Eskitirken cebimde, hüviyeti belgeyi
Unutmuşum bedenimin halini, kazanım diye.

Bilmemişin bu bedenin kıymetini kadrini
Sormamışım dünya mekân, insanlığa bakimi
Hani nerde atalar, toprakların eski sahibi
Çabalarken didinirken bitmişim, kazanım diye

Ölmez konuşurken, ayna sinsice sustu
Sanki alay etti benimle, kinini kustu
Çok şükür çocuklar görerek, elimden tutu
Dediler yaşamana bak, bizler için kazanma diye.

04.11.2015