Aymina- Şiiri - Ramazan Boran

Gün batımlarımın doğu yakası
Boşlukta nevri dönmüş boşluğumun sepia'sı

Aymina

Tellerle çevrilmiş bir işgâlin eşiğindeydik
Bizim değilldi bu topraklar
Bizim değildi çimensiz mabetlerde
Alev alev ahh çekerken ceylanları boğuşmayan sular

Nice kentler yıkıldı adına
Nice coğrafyalar delindi Aymina
Nicesi ensiz
Nicesi benimdi
Hiçbir şeye benzemezdi bu yolun sıkıntısı
Adına katlanmaktan toz duman içimin kafı
Sırılsıklam cezalarımın uğraksız afı

Sen yanımdayken
Öyle güzel oynanmazdı hiç
Kalbimin en namuslu dansı

Nicesi kefenliydi
Nicesi içliydi dağların kör kütük yankısı
Eridi Erciyes'te Kasım'ın yarısı
Yine karıyla mı kaplı Elbruz'un kınası
Ağrı da ağrıyıp yanmıyorsa ne olur
Yalnızlığımı esirge

Aymina

Şiirimin tezenesi
Salkım karası düşlerimin en derin meselesi

Akşamın kana kana içtiğiydik
Tane tane gömülmüş yıldızların
Üstümüze biçtiğiydik biz

Gün doğdu
Gün döndü yine
Ama üzgün
Ama küs'gün
Bak
Uzun uzun sesleri ölümün
Hâlâ uyuyor musun
Sevimsiz bir kırağının ısırığından kar aldı
Yüzümün en bereketsiz ovası
Boynumun dibine bir kara duvar örüp
Kime baktın
Kimin hudutlarını kanattın öyle
Ellerimi görmüyor musun
Balkon hastası
Kırışık draması ellerimi
Yaşamak, bir çağ gibi aksa da gözlerimden
Ölürdüm
Sen nasıl oldu da birden
Karayele saçlarını tarattın

Aklına gelir miydi hiç
Bu gece de sönmek
Bu gece de bir lahd içinde çürümek

Bizim değildi niyazsız kalmalar
Bu balaban duvarlar

Yalvarışlarımın en yücesi
Acımın en soylu suflesi
Can evimin mevsimsiz düşesi Aymina
Bu soğuğa dayanamam ben
Duyuyor musun yitik ülkem
Kuğulu kubbem

Sen yanımdayken
Öyle lekesiz yanmazdı hiç
Kalbimin en kuzlu lambası
...