Aymazlık Şiiri - Gülbey Yılmaz

Bir sağıma baktım bir soluma
Önüm, arkamda kimse kalmamış
Herkes gizliden, habersiz gitmiş
Güzel insanlar bir bir
Toprağa uzanmış boyluca
Ne yaman ne acı şu yaşadıklarımız
Yük ağır, taşımak çok zor
Nerde o ortamı süsleyen
Deli kan adamlar, beyler
Nerde o sıcak kanlı
Güzel analar ve bacılar
Sesler yok olmuş, herşey susmuş...
Ne güzeldiniz siz
Hep saf, her an riyasızken
Acı dolu kaplardan
Su yerine zehir içtiniz...
Hayret zehir bile bal oldu
Hiçbir şey zarar veremedi de
Hain oklar çaldı sizi bizden
Bir illet ki o biçim
Bir kangren ki hiç dinmeyen
Aslı astarı bulunmayan
İlelebet acımasız devam eden
Kendisine bile düşman olan
Bir saçma ki boynumuza yafta
Kötülükle aynı yer ve safta
Mahşere kalan bu hesapta...
Acep birgün kendine bakar mı aynada
Yüzyüze gelmekten imtina ettiği
O İkinci yüzüne yazık der mi...?
Bilinmez, artist misali oynayan
Bir o yana kıvıran, bir bu yana,
Aymazlığı ilke edinmiş beyinler.