nasılda gecmiş zaman,
nasılda yaşlanmışız.
vururken yelkovanını başımıza,
nasılda alışmışız.
kör olmuş ğözlerimiz,
gercekden ırak,
taş tutmuş vijdanımız,
merhamete uzak,
eyy küskün yüreklerin,
gezen seyyahları.
eyy yarım kalmış yüreklerin sevdalıkları.
vuslatın bir başka,
alem bu gece.
umman lara dalıp,
dehliz lerden cıkalım.
Nazım ın son nefesindeki hece,
İnsan erdemli olmalı,
yeri, ğöğe, birleştirir güvenince.
kitaplarda bir yere kadar,
kendini hatmetmeli insan.
aymaz olmamalı,
can cıkmaz cırpınmadan.
eyy yılanların,cıyanların,yediği beden,
eyy ruhumuzu söküp,alıp,giden.
sonra bir söz kalır geride,
varoluşu ğörmedim belki de.
yokoluşa şahidim,kel evvelden.
mesul değilim ama,yargılanıyorum.
icimde; binlerce kez seni öldürmekden...
Kayıt Tarihi : 11.12.2013 02:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!