Aymaz İnsan Şiiri - Altan İlhan Arslan

Her yokuşa vurulmak yakışmaz insana
Herkes bilecek haddince gidilecek yolu
Bir defa değil, defalarca düşünsen de olur!
Ne zaman düşer o ayak o zaman anlar zoru.
Ne zaman zerde bir niyet kaybolmuş, senin olsun
Fitilin yansa ne olur! Gazı biten lamba gibi ömür
Celallenmek çare getirse bir an, kalksan ayağa
Yürüsen yokuştan yokuşa ancak ibretini bulursun.
Fakat bu sefer, fazla ileri gideceksen git
Dönerse yüzü günün kaderin ışığı ya sönerse!
Patlarsa namlusu mahşerin, karanlık çökerse
Fazla gürültüsü olmayacak yuvarlanıp düşmenin.
Üstelik metelik etmez hayallere koşuyorsun
Cana eziyet bir yana birde yakmaya can arıyorsun
Gizliden hesapların içinde fitili alev almış
Bombası elinde, son anına gelmişsin çaresizliğin.
Toz bulutlarını kaldırsa zaman, çekilse perdesi gözlerinin
Ömrünü linç eden kayıplarını bir an, sen gör diye
Yinede kollarsın fırsatını, bir yol olsun
Aymaz insan, gideceğin yokuşa vurursun kendini.