Ezilmiş tümcelerden ayıkladım onu ben,
aşağılanmış imgelerden kaçırdım.
Ve sonra;
Sondan eklemeli bir dille yazıp
Sevincimin simgesini kattım adın-a.
Aylina...
Asırlarca yazsam anlatamam onu ben,
Güzelliğini sığdıramam hiçbir zamana.
Sonbahar saçlıdır Aylina.
Gözleri annesi bakışlıdır.
Yeşilimsi, derin ve ürkek bakışlarından
Yorgun periler yağdırır karanlığımın üstüne.
Sancılı bir doğumun izlerini taşır teninde.
Ayaza kesmiş bir gecede;
Ruhsuz kalabalıklardan kaçıp
Çok sesli bir yalnızlıkta doğurdu
Ve geceyle örttü üstünü Annen
Alışasın diye insanlığın karanlık yüzüne
Asırlarca yazsam anlatamam onu ben,
Güzelliğini sığdıramam hiçbir zamana.
Yüzyıllık bir çınarın yalnızlığıdır Aylina.
Gölgesinde karşılıksız aşklara yazılmış fermanlar dinlenir,
Ben dinlenirim...
Sen uyurken susardı bütün kalabalıklar
Saklanırdı denizler limanların koynuna
Bilse yorgunluğunu doğmazdı belki güneş
Usulca iner gökten asılırdı boynuna.
Asırlarca yazsam anlatamam onu ben,
Güzelliğini sığdıramam hiçbir zamana.
Önce “seviyorum” desem, özlemlerim küsecek.
“Özlüyorum” desem sevmelerim boyun bükecek.
Fay kırılganlığında kelimeler,
Dokunmaya yeltensem içim titriyor.
Ilık iklimlerin gökkuşağında
El ele koşuşturan yedi renkten biriydin
Dokunsam gizemini kaybedecek
Hiçbir şey hatırlamayacak gibiydin
Asırlarca yazsam anlatamam onu ben,
Güzelliğini sığdıramam hiçbir zamana.
Yüzü aydan yansıyan bir tebessüm düşürür geceye.
Her gülüşü yüreğimde bir hüzün öldürür.
Koşsa rüzgâr kıskanır saçlarını.
Hele bi ağlasa yağmur utanır,
Okyanuslar büyüklüğünü unutur.
Aylina dört mevsimin melankolik kasırgasını taşır avuçlarında.
Bu yüzden her an kopacakmış gibi durur biraz da.
Ömrünün kenarında kurulmuş salıncağı
Sallandıkça savrulur saçlarındaki hüzün
Bazen umut kaynağı, sahipsiz kalmış bazen
Göz deymiş bir çocuğun, kırılmış oyuncağı…
Asırlarca yazsam anlatamam onu ben,
Güzelliğini sığdıramam hiçbir zamana.
Sorgularımı sorgularım da
Onun kadar güzel bir cevap bulamam…
Zifiri bir karanlık, yağmurlu bir gecede
Toplamış düşlerini sürme çekmiş gözüne
Hangi bahçeden kopmuş, hangi çiçek dokunmuş
Aylina bu güzellik nerden düşmüş yüzüne?
Kayıt Tarihi : 8.10.2012 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Büyük yangınlar düşünün, akıllara sığmayan yangınlar. Dört yanı alevlerle kaplı bir ormanda yağmurları yardıma çağıran bir çocuk düşünün. Bedenimin yaşama tutunmuş kökleriyle, elimde avucumda kalan son umutlar işte böyle mahşeri yangınlarda kül oldu gitti… Bunun içindir yağmurun sesini bunca sevişim, dalgaların sesini, suyun sesini ve onun sesini… İşte böylesine kızılca bir kıyamette rastladım ona. Hayatı fısıldadı kulağıma, yangınıma düşen sesini yağmura benzettim… Sarı bir sonbahar dökülüyordu saçlarından özüme, susuz çöllere gömülecektim bakmasaydı yeşilce… Kader gibi kazıdım alın yazıma. Ezilmiş tümcelerden ayıkladım onu ben, aşağılanmış imgelerden kaçırdım. Ve sonra; Sondan eklemeli bir dille yazıp Sevincimin simgesini kattım adın-a. Aylina...
TÜM YORUMLAR (1)