Aylin Gökşen Şiirleri - Şair Aylin Gökşen

Günlüğüme yazı yazmayalı ne kadar da uzun olmuş. Son yazımın üstünden tam bir yıl geçmiş. İnanılmaz uzun bir süre benim için. Tam 365 gün boyunca elime kalemi almadım.
Neler mi yaptım bu bir yıl içerisinde? Neler yapmadım ki? En önemlisi hayatımın aşkıyla tanıştım ve şu an çok mutluyum! Sonra üç değişik işyerinde çalıştım, hepsinde de hayat ile ilgili çok “güzel” tecrübeler edindim. Sonra birçok arkadaşımla görüşmüyorum artık. Geriye kalanların sayısı bir elin beş parmağını bile geçmez. Bir roman yazmaya başladım ama yarıda bıraktım maalesef. Şimdi de yazıdan soğumuş durumdayım. Yazamıyorum, her yazdığım
yazıda kendimle ve geçmişimle yüzleşiyorum bu yüzden de uzun zamandır yazmıyordum. Kalemim de küstü zaten bana, ama söz artık hep yazacağım. Günlük tutmaya bu yüzden başladım yine. Neyse ben kendimden bahsediyordum değil mi? Hayatımda ilk kez ekonomik özgürlüğü tattım. Gerçekten de çok güzel bir duyguymuş, gerçi öğrenciyken aldığım harçlıklarla bugüne nazaran daha zengindim ama olsun, nitekim kendi paramı kazanıyorum artık. Hayatıma yine garip insanlar girdi, isimlerini anmaya bile gerek yok, onları kendi zavallı dünyalarında bıraktım. İşim dolaysı ile neredeyse bir yıldır doğru dürüst kitap okuyamıyordum, eve yorgun geliyordum ve hiç vaktim olmuyordu, ama artık işsiz olduğuma göre tekrar kitap kurdu olmaya başlayabilirim öyle değil mi? Kendi kişiliğime gelince bir çok şeyi geride bıraktım. Gerçekten çok değiştim. Artık agresif değilim, hüzünlü ve bunalımlı da değilim. Artık hayata bambaşka bir pencereden bakıyorum. Kiminle mi? Tabi ki büyük aşkımla! Neler mi görüyorum? Anlatayım:
Gülümseyen bebekler, top oynayan çocuklar, nur yüzlü ve yaşlı şapkalı amcalar, başarılı sporcular, birbirleri ile oyun oynayan köpek yavruları, güneşin körfezdeki batışı, okul üniformalı pırıl pırıl öğrenciler, çiçekler, tiyatro afişleri, kitap evleri, aşkla dans ettiğim gece kulüpleri, Arnavut kaldırımları, şiirler, şarkılar…
Ben bu pencereden tüm insanların hak ettikleri o güzel, barış dolu yuvarlak dünyayı görüyorum. Bizim bildiğimiz “Mother Earth” işte! Asırlardır insanların tüm zulümlerine rağmen hayatta kalan dünya. Ne isterdim biliyor musun? Tüm insanların aşık olmasını isterdim, çünkü o zaman herkezin benim baktığım pencereden bakma şansı olurdu…