Aylarımı ufaladılar Şiiri - Gencay Coşkun

Aylarımı ufaladılar
Un ufaklıkla yalnız ufuklarda
Birkaç numara dar bedenlerde
Ay tozu gibi serpilmiştim
En küçüktüm
Kendimle birleştirildim
Tekrar damıtılıp
İnsansı insanlı mekanlarda
Işık gibi salındım
Salınarak gelen rüzgarda
Yapraklarda kurutuldum
Bir garip harmandım
Ay ışığı akşamlarında
Yakamoz gibi düşemezdim sulara
Yüreğim sudan fena korkardı
Aslını inkar eder gibi

Tufanın büyüğü başlıyordu
Küçücük yüreğimde
Topraklarım kayardı
Ayaklarımın dibinden
Gideceğim yere doğru

Yıkılacaksam zaten yıkılırdım
Korkamadan yürüyorum
Düşünce semalarımda
Yıldızlar kaymazdı ama
Aklım kayardı hep sana
Sımsıkı tutunurdum
Hissedemediğim ellerine