Aylardan ocak Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Aylardan ocak, beyaz bir örtü serer yere,
Kar taneleri düşer, sessizce özleme.
Soğuk esintilerle sarar her yanı,
Ocak ayının hüznü sarar canı.

Kışın soğuğu titretir tüm bedeni,
Gökyüzünde sarar yıldızlar geceni.
Camın ardında izlenir kar taneleri,
Aylardan ocak, içimde bir hüzün halleri.

Geceleri sobanın yanında toplanırız,
Sıcacık sohbetlerle ısıtırız yürekleri.
Ocak ayı, kışın ortasında bir mola,
Beyaz örtüyle örtülü, doğanın kaderi.

Yılın başlangıcı, umutların yeşerdiği,
Yeni bir dönemin kapılarını araladığı.
Ocak ayı, soğukta ısınan yürekler,
Sevdiklerimizle paylaştığımız dertler.

Aylardan ocak, bembeyaz bir sayfa,
Yeni hayallere, yeni umutlara çağrı.
Kar altında yatan dünya, bir masal diyarı,
Ocak ayında yeşertir umutlar baharı.