Aylardan Nisan Şiiri - Hüsnü Bozkurt

gizlenme içinin derinliklerine
kapatma kapılarını kaybolurum sanma
sığınma saçak altlarına yağmurdan kaçma
yazdıkların ele veriyor seni
korkunun yürek gibi attığı hüzün dolu satırlar
sesindeki titreme
gözlerin ele veriyor seni
arada kaldırıp da güzel başını
öyle bakışın ağlamaklı
biliyorum gönül gizinde neler saklı

düşlerini görüyorum içim ürperiyor
duyuyorum sarsılışını
trenleri kaçırışını duman duman savruluşunu
vapur uğultularına sağır kalışını
sanki ben yaşadım yalan aşklarını
ben ağladım sanki
üşümüş ağaçların soluk yapraklarında
kırık kimsesiz paramparça
hıçkırıkların anlatıyor her sevgiyi aşk sandığını
biliyorum hiç aşık olmadığını

ne geceler yaşadın öyle ya
ne yıldızlar topladın gözlerin için
ne ağıtlar yaktın kalabalık yalnızlığına
bilmediğim bir evde
hiç görmediğim mum kokulu bir odada
ne sözcükler derledin çığlık çğlık sessizliğin sesinden
dudaklarında düğüm düğüm şimdi son şiirin
savur dizelerini meltemine gecenin
göreceksin yüreğindeki çoban ateşinin nasıl alevlendiğini
biliyorum gerçek aşkı nasıl özlediğini

hadi çıkar kendini altın kafesinden
tak kanatlarını uç martılarla bir
köpük köpük beyazlığına bir karışsın dalgaların safiyetin
kuşkuların yarasalar gibi kaçıştığını göreceksin
hüzzam şarkıların hep sustuğunu
tüm saatlerin aşkı vurduğunu göreceksin
ilk limanda seni bekliyor olacak
gel desen gelecek biliyorum
gel de gel de gel de
hem aylardan nisan nasıl unutursun