Aylardan mayıs

Aylardan mayıs günlerden yagmurlu bir sabah
Gök gürültülü şimşekler çakıyor hiç durmadan
Üşüyorum
Ve sen yine yoksun
Gözlerim kapıda olurda yolun düşerde gelirsin diye
Koşa koşa sana sarılıp nerde kaldın diye sormak için
Gelmedin gelmiyorsun gelmeyeceksin

Hepimiz yaşıyoruz hiç bir şey olmamış gibi
Yaptıgımız tek şey rol yapmak
Hepimizde birer maske var kapatmışız gerçek yüzümüzü
En kolay yaptıgımız şey gerçeklerle yüzleşememek
Çünkü gerçeklerle yüzleşmek herkesin harcı değil ondan belki de
Arkasından küfür ettigimiz
Arsızca yüzüne güldügümüz insanları küçümseriz birde

Kısaca çıkar dünyasının figüranlarıyız
O yüzden herkesi olduğu gibi kabul ettim ben
Malum
Kalbi olmayan insanların Vicdanı da olmuyor haliyle

Varlıgını düşünüp yoklugunla avunmak yerine
Zamanı düşünmeden sokaklarda yürümek vardı şimdi seninle
Sahilde oturmak sabahı yıldızları sayarak beklemek vardı
Konuşmadan göz göze bakışmak vardı

Soguktan üşümek vardı ellerini tutup ısınıp
Ateş ve barut gibi tutuşup yanmak vardı
Ama sadece vardI hayal işte

Son bir yazı dökülür kalemin ucundan
Okuduğunda nefes almamak nedir bilirmisin
Tıpkı hüzünlü bir şiirde öylece kalakalmak yutkunamamak gibi
Gelmeyecek diyordu son mektubunda şair

Bazı kadınlar aşk kokarlar
Sevdiklerinde dibine kadar yaşarlar aşkı
Sabrederler
Beklerler
Adı aşktır o kadınların
Gözleri hep dolu yüzleri hüzünlüdür
Gitmek istemeselerde çekip giderler bir gün
İz bile bırakmazlar geride kalanlara

Bazı kadınlar aşk kokar ve bazı erkeklerde bu kokuyu alamazlar
Aşk
Bardaktan boşalırcasına yagan yağmurun altında sevişebilmektir kimi zaman
Kimi zamanda alev alev yanarken bile onun yoklugunda üşümektir
Bana kalırsa aşk her haliyle güzeldir mevsim sonbaharda

Aşk kelimelerden ibaret olan bir yazı degildir
Kalbinde onu ölene kadar taşıyabilecek cesaretin varsa aşık olacaksın
Arzuların meydan okuyorsa aklına
Bir gecelik heves için onun canını yakıp yaşadıgın aşka ihanet etme sakın
BÜLENT CEYLAN