Aylardan Mayıs Şiiri - Alaaddin Emre

I
gölgem hüznüme engel
suçüstü yakalanıyorum
ne yakında ne uzaktayım
aylardan mayıstayım

çok var sabaha
ihtimal vermiyorum ölmeye
uçurumumdaki zemin
sadece bana yetecek kadar
intihara yer yok
oksijenimde zaten azot

cemaatten geldim
cemaatsiz gideceğim

sessizce çekileceğim belleklerden
nakarat kazımadık ya tarihe

II
arkamdan
hecelerime bak
çıkar at fazlalığımı

karanlığı yüklenenlere
gece ağır mektup
bedenim gergin atlas

belleğime kazıdığım yüzün
temiz bir sayfa
ay konmuş sanki
aylardan mayıs
dedin ki sessizce
mayıs tükendi mi

ayniyle insan dedin
evet mayıs tükenmedi
ardı da varmış
üslub-ı beyan
gelirmiş önden
öğrettin bunu

göstergebilim açısından ellerin
dışavurumuydu bir şeylerin

sabahımın güneşiyle ısınıyorum
taş teşvikli yüreğim yoklanıyor
susuyorum