Aylardan Eylül.....

Bulutlar kendi zikrini yapar
Toprak nasiple kımıldar
Kuşlar rüzgârla yarışır
Ağaçlar uykunun dibine soyunur
Yaprak kuytuya savrulur

Dağlar ovalar tüm kâinat tatlı bir hüzne
Yeniden doğuşun hüznüne bürünür

Derelerdir boz bulanık yatağını terleten
Gökyüzü kurşundan karanlık
Günlerin erken teslimiyeti
Yıldızsız yürütür geceyi

Düşlerdir derinleşen
Oysa dün allı morlu gelin gibi süslü
Neşelerle öpüşüyordu gönüller

Hayat buya;
Herkesin bir Eylül’ü birde baharı vardır
Eylül’de hüznü baharda aşkı sevdim
Bundandır belki de ismimin hüzün
Aşkın sevgilisi oluşum

Islık çalan yıldırım kopuğu gecelerde
Korkularımla kucaklaşmam bundandır
Dört duvar arasına kendimi hapsetmem
Yanan loş mum Işığında seni hayal edip
Titreyen içimi ısıtmam bundandır
Ben senin adını hüzün çiçeği koydum
Bir eylülü, bir baharı
En çokta aşkı sende sevdim…..

Sibel Kılıç.....
Sevdayeli....