Aylardan BALAYIM Günlerden canımcicimtesi

Aylardan balayım,
Günlerden canımcicimtesiydi.
Bu bir intihar saldırısıydı.. Gözlerime,
Kulaklarıma, ellerime vurdular..
Ve kalbime..
Çok kanyaşı döktü gözlerim..
kulaklarım..
ah zavallı kulaklarım..
çınlıyordu inlemeler,
zardan duvarında...
örselenmişti tüm başka sesler o anda..
kıyamet mi kopuyordu?
yoksa ölüyormuydum ben..?
neydi öyle bedenimi şiddetle titreten..
Ellerim..
ellerim yanıyordu sevmekten..
Bu bir yangın,bu bir kıyamet..
Evet..
Evet aslında cehenneme düşmüşlüğüm görülüyordu net.. Çekiyordum birşeyleri
Yalnız..
çekip de gidemiyordum.. Ölüyordum..
kalıp atlasında bu cehennemin ölüyordum.. Birileri acil müdahe etmeliydi!
birşeyler sürmeliydi acıyan yerlerime..
bir nabız ölçümü,bir kalp masajı filan..
ah kalbim! !
evet şimdi hatırladım..
en çok hasar alan yerim..
en çok da kalbim yara aldı..
O intihar saldırısının akşamı..
Düşürdü ana rahminden yıllarca büyüttüğü inancını...